Vandaag in de Volkskrant een verklaring voor de aloude paradox: waarom blijven bedrijven fuseren en elkaar overnemen als onderzoek na onderzoek aantoont dat het te vaak mis gaat en tot waardedaling leidt? Het is een spelletje, een game, voor topmanagers. Lekker overnemen. Een verslaving.
Leuke metafoor. Kan me er ook wel iets bij voorstellen. Maar wat speelt er nu echt? Er moet ergens toch een ratio zijn? Wat missen we hier? Is het alleen maar tunnelvisie of groupthink? Hoe kan dat zo lang aanhouden? Waar blijven de tegenkrachten? Ken de literatuur onvoldoende maar mijn vermoeden is dat het onderzoek zich vooral focust op de constatering (van mislukking, van waardedaling op termijn) en minder op de diepliggende verklaring.
