Gisteren was het nieuws, er rijden steeds treinen met gevaarlijke stoffen door stedelijke gebied in Brabant. Oorzaak, werkzaamheden aan de Betuwelijn. Nu is het risico in een aantal Brabantse steden te groot geworden en moet er iets gedaan worden. De oplossing voor de korte termijn verbaasde me. Een deel van de treinen wordt omgeleid en rijdt nu door andere steden. Dit is ongeveer mijn interpretatie.
Wat er dus gebeurt is dat het risico gespreid wordt over twee of meerdere gebieden, nu voldoen ze beide aan de norm, probleem opgelost. Waarom verbazing? Omdat de kans dat er iemand dood gaat of gewond raakt door een ongeluk nog steeds even groot is. Er gaan in een periode van zeg 100 jaar gemiddeld dus nog steeds evenveel mensen dood door ongelukken met gevaarlijke stoffen, alleen zijn deze mensen meer verspreid over Nederland. Het laat zien dat risico’s echt iets anders is dan bijvoorbeeld geluid. Als het over geluid zou gaan dan zou het op de ene plek beter worden, op de andere slechter maar zou de netto schade aan de gezondheid verminderen.
Overigens is er bij veiligheid en risico’s een tweede orde effect. Het besef van de aanwezigheid van risico’s leidt tot stress die weer tot gezondheidsschade kan leiden. Door het risico te spreiden en de mededeling dat het aan de norm voldoet zou je stress kunnen voorkomen. En, waarschijnlijk ook politieke problemen.
En tot slot, er wordt gelukkig wel gewerkt aan oplossingen op de langere termijn, minder transport van gevaarlijke stoffen door deze op locatie te produceren en te gebruiken en de Betuwelijn weer gebruiken. Hier wonen natuurlijk ook mensen, maar dat zijn er minder waardoor bij een ongeluk de totale schade geringer is. Niet zo leuk voor de mensen die nou juist wel langs de Betuwelijn wonen.
Stijn